روزانه هزاران نفر از این فکر که "من می خواهم بمیرم" عذاب می کشند. اگر شما هم از این فکر ها دارید، ما می خواهیم به شما نشان دهیم که تنها نیستید. بسیاری از ما فکر خودکشی در بعضی از نقاظ زندگیمان از ذهمنمان گذشته است. اگرچه، این مهم است که بدانید احساس ناامیدی که ممکن است در حال حاضر تجربه کنید موقت است، کمک و امید همیشه هستند، حتی اگر در حال حاضر این احساس را نداشته باشید.
فکر "من می خواهم بمیرم"، معمولا وقتی شروع می شود مردم آن قدر درد روانی داشته باشند که احساس کنند دیگر نمی توانند تحمل کنند. ما می فهمیم که این احساس چقدر وحشتناک است، و می خواهیم آن را براش شما قابل تحمل کنیم. این درد معمولا با این فکر که من باری بر دوش دیگران هستم یا به جایی تعلق ندارم شدت می گیرد. ترکیب این صداهای درونی و درد احساسی که احساس می شود می تواند به این باور منجر شود که دیگر نباید زنده باشند و مردم اطرافشان بدون آن ها زندگی بهتری خواهند داشت. بهرحال، این هیچ وقت راه حل نیست. صدمه زدن به خودتان تنها افرادی که دوست دارید را می رنجاند. مطالعات نشان می دهد افرادی که اقدام به خودکشی می کنند حداقل هفت نفر را به طور مستقیم تحت تاثیر قرار می دهند. علاوه بر این، احساس درد غیرقابل تحمل بالاخره خواهد گذشت. مهم ترین کاری که در این مواقع انجام دهید این است که خودتان را امن نگه دارید.
وقتی
فکر کنید من قصد خودکشی دارم باید چه کار کرد؟
قول بده کاری نکنی که به خودت صدمه بزنی.
افکار خودکشی می آیند و می روند. حتی ممکن است
الان در مقدار بسیار زیادی از درد غوطه ور باشی، ولی مهم است که بدون مکث بر اساس
افکار خود-نابودی ات عمل نکنی. به یک دوست، روانشناس یا خودت قول بده که برای مدتی
مشخض کاری نمی کنی که به خودت صدمه بزنی.
امنیت خود را تامین کن
پیشگیری های لازم را برای امنیت خودت انجام بده.
هر ابزاری که ممکن است با آن به خودتان صدمه بزنید را از خانه تان حذف کنید. در
انزوا نمانید.
با کسی حرف بزنید
اغلب مردم برای این که درباره افکار خود کشی شان
با دیگران حرف بزنند عصبی و خجالت زده هستند و احساس ترس می کنند. ولی به اشتراک
گذاری این افکار با کسی که به او اعتماد دارید اولین قدم برای بهتر شدن است. کسی
را پیدا کنید که مورد اعتمادتان باشد، مثلا یک دوست، روانشناس، خانواده، معلم،
روحانی یا گروهی که کمکتان کند. به او بگویید چقدر احساس بدی دارید. از این که به
ان ها بگویید افکار یا نقشه برای خودکشی دارید، نترسید.
کمک گرفتن از یک روانشناس متخصص می تواند خیلی
کمک کند. تماس با یک خط زندگی مانند انجمن خط زندگی ملی یا ساماریتان ها راه خیلی
آسان، رایگان و ناشناسی است که می توانید کمک بگیرید. این خط ها ها 24 ساعته در دسترس
هستند و خدمات چت و ایمیل نیز برای کسانی که می خواهند متنی در ارتباط باشند،
ارایه می دهند.
تنها حرف زدن درباره احساستان و این که چگونه به
این نقطه رسیدید می تواند یک آرامش قلب بزرگ باشد و به شما کمک کند که با دردی که
دارید کنار بیایید.
از مواد و الکل دوری کنید
الکل و مواد مخدر فقط تمایل به خودکشی را شدت می
دهند. از الکل و هر گونه دارویی که توسط دکترتان تجویز نشده باشد دوری کنید.
خوابتان را تنظیم کنید
کمبود خواب می تواند منجر به افسردگی و افزایش
تمایل به خودکشی شود. سعی کنید خوابتان را برای 8 ساعت در شب تنظیم کنید. اگر می
بینید که در طول روز اغلب می خوابید و انرژی برای کاری ندارید، باید کاری فعال
انجام دهید. حتی اگر آخرین کاری در دنیا باشد که بخواهید انجام دهید.
ورزش کنید
مطالعات نشان می دهند که ورزش به اندازه داروهای
ضدافسردگی در درمان افسردگی و استرس می تواند موثر باشد. سعی کنید ضربان قلبتان را برای 20 دقیقه و پنج
روز در هفته بالا ببرید، اثبات شده است که این کار به طور خارق العاده ای باعث می
شود احساس بهتری داشته باشید. حتی رفتن به پیاده روی کوتاهی در محله تان می تواند
باعث شود بدنتان اندورفین آزاد کند، که افسردگی را کاهش می دهد.
افکار منفی درباره خودتان را به چالش بکشید
افکار مربوط به خودکشی معمولا با افکار منفی
زیادی درباره خودمان همراه هستند. لازم است بفهمیم که این افکار دقیق نیستند. ان
ها بخشی از صداهای درونی خطرناکتان هستند و می توانید آن ها را به چالش بکشید.
با خودتان همانند یک دوست رفتار کنید
این مهم است که برای خودتان احساس همدردی داشته
باشید. به جای این که برای احساس بدتان به خود سرکوفت بزنید، سعی کنید با خودتان
طوری رفتار کنید که با یک دوست خوب رفتار می کنید. همانطور که دکتر استیسی
فریدنثال پیشنهاد می کند: "به همه چیز های اشتباه در زندگیتان فکر کنید. به
تمام دلایلی که به سبب ان ها لایق خودکشی هستید. حال تصور کنید کسی که به او بسیار
اهمیت می دهید با همان مشکلات، دلایل و تمایل به مرگ پیش شما بیاید. به آن ها چه
می گویید؟ آیا به می گویید: حق با توئه، تو باید خودتو بکشی؟! اگه نه، چرا؟"
این عمل که با خود همانقدر با مهربانی و همدردی
رفتار کنید که ممکن است با دوستتان رفتار کنید، خود-همدردی نامیده می شود. با این
سه قدم می توانید خود-همدردی را تمرین کنید:
قبول کردن زجر های خود.
مهربان بودن و اهمیت دادن در جواب زجر ها.
به یاد داشتن این که نقص جزیی از تجربه انسان ها
است و چیزی است که همه ما در آن اشتراک داریم.
مترجم: A.Mirzade
